Γράφει ο Λεωνίδας Ζέρβας

 Το θέμα περί της ανάπτυξης στην ύπαιθρο, που αφορά το γεωργικό και κτηνοτροφικό κόσμο, είναι διαχρονικό. Βεβαίως, όλα αυτά τα χρόνια εκ του παρελθόντος μέχρι σήμερα απεδείχθη ότι δεν υπήρχε καμμία μέριμνα για ολοκληρωμένο σχέδιο δημιουργίας παραγωγής και της κατάληξης αυτής ως τον καταναλωτή.

 Εκτός από κάποιες προχειρότητες που δεν είχαν διάρκεια ζωής. Βέβαια, αυτά αφορούν τις αμαρτωλές διάφορες ελληνικές κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν την χώρα αυτή και φέρουν ακέραια την εγκληματική αυτή ευθύνη. Δεδομένου ότι όλα λειτουργούν κάτω από ένα σχέδιο διαχρονικό και διάδοχο εις το όνομα της κερδοσκοπίας, από αυτούς που πίνουν τον ιδρώτα και το αίμα των δημιουργών του πρωτογενή τομέα, γεωργών και κτηνοτρόφων. Όλοι αυτοί οι κερδοσκόποι στήνουν κυβερνήσεις και διάφορα κόμματα με διάδοχα αναχώματα και τα έχουν κάνει όλα εξαρτώμενα μιας εμποροπολιτικής συντεχνίας. Παράδειγμα, σε ό,τι αφορά τα θεσμικά όργανα περί συνεταιρισμών και συνδικαλιστικών οργάνων, που αφορούν άμεσα την προστασία της δημιουργίας παραγωγής και εμπορίας για λογαριασμό του παραγωγού. Αυτό απεδείχθη άπρακτο, ολέθριο και καταστροφικό από πλευράς συνεταιρισμών.

 Όσον αφορά την υποστήριξη από τον συνδικαλισμό, ήταν μια μεγάλη μπλόφα κομματικής πειθαρχίας και όλα αυτά γέννημα και θρέμμα των κυβερνήσεων και των κομματοϊδεολογιών και συνεχίζεται το έγκλημα αυτό κατά συρροή κάθε μέρα και χειρότερα. Φτάνει πια. Έως εδώ. Δεν υπάρχει άλλη ανοχή.

 Εμείς κάτω από μια βασανιστική σκέψη και φιλοσοφία, δημιουργήσαμε ένα νέο μοντέλο συνεταιρισμού, ΣΤΕΒΙΑ ΕΛΛΑΣ, με σκοπό και πραγματικότητα τη λειτουργία του εναγκαλισμού των μελών σε μια δύναμη σύμπτυξης παραγωγών και παραγωγής με σκοπό την κοινή ωφέλεια. Επίσης, με την υπεραξία του προϊόντος για την βελτίωση της οικονομίας και της ζωής των παραγωγών και με αποφυγή της δουλείας από των αρπακτικών, με συμμετοχή κάθε μέλους σε όλες τις δραστηριότητες. Με σκέψεις και προτάσεις, με οικονομική μετοχική συμμετοχή και όχι να μένουν στην τύχη τα πράγματα κάποιων στείρων, ανίκανων προέδρων και συμβουλίων, τα οποία αποτελούν παρελκόμενα των κομμάτων και της ιδιοτέλειας.

 Επομένως και μόνοι μας μπορούμε να πορευθούμε και να προκόψουμε ενωμένοι, αγκαλιασμένοι, χωρίς προσωπική και διαχειριστική ιδιοτέλεια.