Γράφει ο Πασχάλης Κ. Μουλάς

Διαχειριστής του www.exeresi.gr

Έχει διαπιστωθεί και είναι κοινώς αποδεκτό πολλά χρόνια τώρα το γεγονός ότι η βία φέρνει βία, όπως η δράση οδηγεί στην αντίδραση. Εάν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά και οριστικά την γέννηση βίας κάθε μορφής, από όπου και εάν αυτή προέρχεται, οφείλουμε να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια και να εξετάσουμε τα τεκταινόμενα με αντικειμενικότητα, μακριά από κομματικές γραμμές και ιδεοληπτικά στεγανά (με συγχωρείτε που το τονίζω συχνά στα άρθρα μου αυτό, αλλά είναι σημαντικό: άλλως τε, η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως).

 Η θεωρία των δύο άκρων δεν είναι καθόλου θεωρία! Την έχουμε διαβάσει σε βιβλία ιστορικού ή και ιδεολογικού περιεχομένου. Την έχουμε δει μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων, φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα να παίρνει σάρκα και οστά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μέσω των αντιμαχομένων απολυταρχικών καθεστώτων, τα οποία σε μεγάλο ποσοστό χρησιμοποιούσαν τις ίδιες περίπου πρακτικές επιβολής: το όπλο, τη βόμβα, την ωμή και αλόγιστη βία.

 Αναφέρομαι αφενός εις τον ναζιστή Χίτλερ και αφετέρου εις τους κομμουνιστές Στάλιν και Μάο, δικτάτορες της Γερμανίας, της Σοβιετικής Ενώσεως και της Κίνας αντίστοιχα, οι οποίοι διεδραμάτισαν κυρίαρχο ρόλο στην ταπεινωτική και απάνθρωπη αντιμετώπιση εκατομμυρίων ανθρωπίνων ζωών.

 Ξεκινώντας από το τέλος για να πάμε στην αρχή, επί δικτατορίας Μάο (1946-1976 μ.Χ.) λόγω των πολλαπλών φόνων, αλλά και της αθλίας οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε, τα θύματα υπολογίζονται, από τους πιο μετριοπαθείς, στα 45 εκ. ενώ κάποιοι κάνουν λόγο έως και για 78 εκ. νεκρών, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι τα 45 εκ. κατέληξαν τα πρώτα 4 χρόνια! Ο Στάλιν στην Κομμουνιστική του Δικτατορία ή όπως την απεκάλουν οι Σοβιετικοί, «Λαϊκή Δημοκρατία», (1922-1953 μ.Χ.) εξαιτίας της πείνας, των διωγμών και των εκτελέσεων που προεκάλεσε με τις πολιτικές του, οδήγησε στον θάνατο εμμέσως ή και αμέσως 18 εκ. ανθρώπων, ενώ άλλες πηγές αναφέρουν ότι τα θύματα ανέρχονται έως και στα 23 εκατομμύρια.

 Τέλος, ο Χίτλερ (1939-1945 μ.Χ.) έχοντας αιχμαλώτους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως εβραίους, τσιγγάνους, ομοφυλοφίλους, αλλά και Πολωνούς, Σέρβους, Σλάβους, οι οποίοι απέθαναν από αρρώστιες (λ.χ. τύφος), κακουχίες (λ.χ. καταναγκαστική εργασία, ασιτία), εκτελέσεις κ.ά. φέρεται να ευθύνεται για πάνω από 17 εκ. νεκρών. Σε αυτόν τον αριθμό συμπεριλαμβάνονται και οι 500 περίπου χιλιάδες Ελληνίδων και Ελλήνων που εξέπνευσαν κατά την διάρκεια της κατοχής, των οποίων την μνήμη το ελληνικό κράτος ποτέ δεν καταδέχθηκε να τιμήσει!

 Αυτοί οι 3 δικτάτορες ως επί το πλείστον έχουν μείνει στην σύγχρονη Ιστορία ως διατελέσαντες εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και άλλοι (λ.χ. ο φασίστας Μουσολίνι, οι δημοκράτες της Αγγλίας που απηγχόνιζαν τους Κυπρίους αγωνιστές της ΕΟΚΑ) δεν έχουν σοβαρότατη υπαιτιότητα για επεκτατικούς, σοβινιστικούς πολέμους, εις τους οποίους σε καμμία των περιπτώσεων δεν εδικαιούντο να προβούν!

 Η σύντομη αυτή ιστορική αναδρομή έγινε για να καταστεί σαφές πως ο διάλογος χωρίς ύβρεις και φωνασκίες, η αντιπαράθεση στοιχείων και επιχειρημάτων, η υγιής ενασχόληση με τα Κοινά που σημαίνει την απομάκρυνση από κομματικές αγκυλώσεις και ακρότητες, αλλά και η διαχείριση της εξουσίας με βάσεις τον Κοινοτισμό, την Κοινωνική Αλληλεγγύη, την Αμεσοδημοκρατία και την αγάπη για το Έθνος και την Πατρίδα είναι η απάντηση σε ολοκληρωτικές μεθοδεύσεις, οι οποίες αργά ή γρήγορα φέρνουν αμέτρητα θύματα και καταλήγουν να κάνουν μεγαλύτερο κακό από αυτό που ενίοτε εν αρχή καλούνται να αντιμετωπίσουν.

  Θα ήθελα κλείνοντας να τονίσω πως σώφρον, κατά την κρίση μου, είναι να μην διαλέξουμε να ακολουθήσουμε στην ζωή μας ούτε τα άκρα ούτε τα μέσα, αλλά να χαράξουμε την δική μας αυτόνομη και ξεχωριστή πορεία, να καινοτομήσουμε μιας και σε τέτοια κατάσταση δεν έχουμε περιέλθει ποτέ ξανά ως κράτος. Ο Έλλην πάντοτε ανά τας χιλιετίας και τους αιώνας έβρισκε με τον ξεχωριστό, μοναδικό του τρόπο, λύσεις στα προβλήματά του.

Ας κινήσουμε, λοιπόν, κι εμείς το πνεύμα μας για να λεγόμεθα άξιοι απόγονοι των εμπνευστών και δημιουργών του Πολιτισμού.