Γράφει ο Πασχάλης Κ. Μουλάς

Διαχειριστής του www.exeresi.gr

 Εάν επιθυμούμε να πατούμε στην Γη και όχι να είμαστε αιθεροβάμονες, είναι ανάγκη να αντικρύζουμε στα μάτια την πραγματικότητα που διέπει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Να την καταλάβουμε, να την αναλύσουμε, καθώς και να αντιπροτείνουμε λύσεις, εφαρμόσιμες και αποτελεσματικές στον σύγχρονο κόσμο.

 Αυτές οι λύσεις οφείλουν να έχουν ως κυρίαρχο στοιχείο την διαχρονικότητα που διέπει τον αξιακό και συνειδησιακό ελληνικό κώδικα, αλλά να είναι και προσαρμοσμένες στα τωρινά τεκταινόμενα, τις δυσλειτουργίες και τα χρόνια προβλήματα της εκπαιδεύσεως εν Ελλάδι. Κάνω λόγο για εκπαίδευση, διότι Ελληνική/Εθνική Παιδεία με την βαρύτητα και την ιστορία που κουβαλάει ο όρος αυτός στις πλάτες του, από την αρχαιότητα, δυστυχώς δεν υφίσταται εδώ και έτη πολλά, κατά την προσωπική μου κρίση.

 Άλλως τε, τον προσδιορισμό «Εθνικής» τον έχουν απεμπολήσει από τον τίτλο τους τα εκάστοτε Υπουργεία Παιδείας, όποια κυβέρνηση και εάν αναλαμβάνει, σε όποια -υποτιθέμενη- ιδεολογία και εάν πρόσκειται. Ποτέ και κανείς δεν μας εξήγησε προς τί συνέβη αυτή η απαλοιφή, πού στόχευε και γιατί υιοθετήθηκε σιωπηλά από όλα τα συστημικά κόμματα. Εκ του αποτελέσματος και των μέχρι πρότινος πεπραγμένων τους, όμως, ίσως σε αρκετές/αρκετούς να έχει γίνει αντιληπτός ο λόγος...

 Μα, θα μου πείτε, είναι μια λεπτομέρεια... Σας απαντώ πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Η αρχή (η ονομασία ενός Υπουργείου στην προκειμένη περίπτωση) σηματοδοτεί τα πάντα (τις πρακτικές που θα ακολουθήσει). Εάν στόχος του εκάστοτε μεταπολιτευτικού Υπουργείου Παιδείας των τελευταίων ετών ήταν η καλλιέργεια της ελληνικής/εθνικής σκέψεως, παιδείας και δράσεως, τότε μου φαίνεται αδιανόητο να ξέχασαν οι ιθύνοντες να το προσθέσουν στην ονομασία του ή πολύ περισσότερο να το έσβησαν...

Τί θα πει «ελληνική/εθνική» σκέψη;

«Ελληνική/Εθνική σκέψη» σημαίνει πως αποδεχόμαι και είμαι υπερήφανος για την χρυσή παρακαταθήκη που κληροδότησα από τους Έλληνες Φιλοσόφους, αρχαιότητος και βυζαντινής περιόδου. Μελετώ τα περιζήτητα και πολυσυζητημένα -στο εξωτερικό- συγγράμματα των μεγάλων του Ελληνισμού, με σκοπό να εφαρμόζω τα γραφόμενά τους στην ζωή μου, όπου και όπως μπορώ, αλλά και για να αναπτύξω το πνευματικό μου υπόβαθρο και την γνωσιακή μου κατάρτιση.

 «Ελληνική/Εθνική σκέψη» δεν είναι η πολύωρη εκμάθηση της γραμματικής και του συντακτικού στο σχολείο και η απλή, ολιγόλεπτη έως ανύπαρκτη αναφορά σε κάποια «τσιτάτα» ορισμένων περίφημων Ελλήνων του παρελθόντος. Αλλά, η ορθή γνώση και χρήση γραμματικής/συντακτικού και προ παντός η πολυσχιδής ενασχόληση την ώρα του μαθήματος με την ουσία των ρήσεων, των φιλοσοφικών στοχασμών, αλλά και των πρακτικών λύσεων για περιόδους κρίσεως που έχουν προτείνει οι φωτισμένοι συγγραφείς.

 Οι σοφοί πρόγονοί μας έλεγαν «μέτρον άριστον». Εμείς παρεκκλίνουμε αρκετά από αυτό...

 «Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι.» έλεγε ο, παγκοσμίως αποδεκτός ως μεγαλύτερος φιλόσοφος στην ιστορία της ανθρωπότητος, Σωκράτης. Διδάσκεται, όμως ο Κρίτων Πλάτωνος στα σχολεία; «Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾿ ἐλευθεροῦτε δέ παῖδας, γυναἰκας, θεῶν τε πατρώων ἔδη, θῆκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.» γράφεται στον Παιάνα των Σαλαμινομάχων... Διδάσκονται οι Πέρσαι Αισχύλου, όμως, στα ελληνόπουλα; Όχι, διότι καλλιεργούν ελληνική/εθνική σκέψη, συνείδηση και ανδρεία, οδηγώντας σε καλοζυγισμένες αποφάσεις και δράσεις.

 Για να γυρίσουμε στην Εθνική Παιδεία και να μετριάσουμε την «εκπαίδευση» -που ούτως ή άλλως αποτυγχάνει (βλ. ενδοσχολική βία, βρισιές, αναλφαβητισμός, παραπαιδεία κλπ)- «θέλει δουλειά πολλή»... Σίγουρα, μέσω ενός άρθρου δεν είναι δυνατόν να αναλυθεί ό,τι πρέπει να συμβεί για την αντιστροφή της απελπιστικής αυτής καταστάσεως.

 Μπορεί, όμως, να δοθούν ψήγματα θέσεων και απόψεων που να ωφελήσουν τους αναγνώστες, ψάχνοντας περαιτέρω «τίς πταίει» που το ελληνικό κράτος πετάει την νεολαία του στην αγκαλιά ξένων κολλεγίων, πανεπιστημίων, ξένης αγοράς εργασίας, επιχειρηματικότητας, ξένου τόπου ανελίξεως και προσβλέπει στα νέα εισαγόμενα φτηνά εργατικά χέρια.