Γράφει ο Πασχάλης Κ. Μουλάς

Διαχειριστής του www.exeresi.gr

 Είναι σύνηθες φαινόμενο σε αυτές τις ημέρες παρακμής, τις οποίες έχουμε την ατυχία/τύχη (όπως το πάρει κανείς) να ζούμε, η επίθεση στο ήθος του αντιπάλου κατά τη διάρκεια μιας συζητήσεως, αντί η αντιπαράθεση επιχειρημάτων. Αυτομάτως, η συγκεκριμένη αυτή -κακή- συνήθεια οδηγεί μοιραία σε ένα άλλο φαινόμενο, το οποίο δύναται να χαρακτηριστεί από αρκετά συχνό έως και καθημερινό, πλέον: στην τακτική της ετικέτας, ή αλλιώς στην «ταμπελοποίηση».

 Πόσες φορές και πόσοι συνάνθρωποί μας στην πάλαι ποτέ χώρα του Φωτός, στην Ελλάδα μας, αντιμετωπίζουν σήμερα κακοχαρακτηρισμούς, στοχοποίηση και υβρίζονται, επειδή απλά και μόνον εκφράζουν μια γνώμη που ξεφεύγει από την δικτατορία της πολιτικής ορθότητος; Είναι πάμπολλες οι φορές και αρκετοί αυτοί που υφίστανται την απόρροια της παντελούς απουσίας εθνικής συνειδήσεως και ελληνικής παιδείας.

 Ο ελληνικός τρόπος σκέψης ομνύει στους κανόνες του υγιούς διαλόγου, στην ευγένεια, την ανταλλαγή απόψεων και στον αλληλοσεβασμό των συνομιλούντων. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν βλέπουμε να συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό με αποτέλεσμα να υπάρχει εκτροπή στην εκάστοτε συζήτηση και εν τέλει να μην βγαίνει κανένα συμπέρασμα, παρόλο που αυτή είναι η ουσία του διαλόγου!

 Όποια/όποιος ψάχνει να βρει ιδεολογική αφετηρία και πολιτική σκέψη ή κομματικό πρόσημο σε αυτές/αυτούς που ακολουθούν την τακτική της ετικέτας, μάλλον θα μπερδευτεί ψάχνοντας και βρίσκοντας... Διότι, οι περισσότεροι -αν όχι όλοι οι- πολιτικοί χώροι, τα περισσότερα –αν όχι όλα τα- κόμματα, αλλά και πολίτες οποιασδήποτε ιδεολογίας ή πολιτικής σκέψης πίπτουν σε αυτή την τακτική. Δεν είναι «προνόμιο» κανενός. Το μόνο που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι πως όλοι αυτοί έχουν ένδεια επιχειρημάτων, αλλά και πλήρη άγνοια για το πώς διεξάγεται ένας διάλογος.

 Χρήση της ταμπέλας μπορούν να κάνουν κάποιοι χαρακτηρίζοντας κάποιον ως ρατσιστή, επειδή ομιλεί συχνά για την λαθρομετανάστευση. Οι κατήγοροι δεν δύνανται ή δεν θέλουν να εννοήσουν ότι όλα τα λεξικά σε ελληνικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, ετυμολογούν την λέξη «λαθρομετανάστης» ως αυτόν που εισέρχεται λάθρα(=κρυφά, παράνομα) σε μια χώρα, δηλαδή χωρίς χαρτιά, ταυτότητα κλπ. Ο όρος δεν επιτίθεται στον άνθρωπο, αλλά στην πράξη του και ούτε έχει να κάνει με φυλετική διάκριση. Δεν κοιτάμε από ποιά φυλή κατάγεται αυτός που εισβάλλει, αλλά σχολιάζουμε και επικρίνουμε την εισβολή.

 Υπάρχουν, επίσης, ο λαθροκηνυγός, ο λαθρεπιβάτης, ο λαθρέμπορος. Μήπως επιθυμούν κάποιοι να καταργηθεί η ελληνική γλώσσα; Μήπως επιθυμούν κάποιοι να μην εφαρμόζονται οι νόμοι; Ο αλησμόνητος τραγουδοποιός Αντώνης Βαρδής άδει τα εξής στο τραγούδι του «Εθνική Οδός»: λαθρομετανάστες σε κλειστά σκαριά... Είμαι σίγουρος ότι κάποιες/κάποιοι δεν θα είχαν κανένα θέμα να απαγορεύσουν αυτό το τραγούδι.

 Ακούω συχνά πολιτευτές, πρόσωπα της αυτοδιοίκησης, αλλά και πολίτες εν γένει να κατηγοριοποιούν άλλους ανθρώπους, επειδή οι ίδιοι έχουν βάλει τον εαυτό τους σε καλούπια και του έχουν προσδώσει μια συγκεκριμένη ετικέτα. Επειδή, δηλαδή, αυτοί αυτοπροσδιορίζονται ως κομμουνιστές, λόγου χάριν, κάποιος που διαφωνεί μαζί τους είναι ακροδεξιός ή νεοδημοκράτης ή επειδή κάποιοι αυτοπροσδιορίζονται ως νεοδημοκράτες, αυτοί που διαφωνούν μαζί τους χαρακτηρίζονται ως διά μαγείας συριζαίοι. Άπαξ και ενστερνιστεί κάποιο πρόσωπο αυτή την παράλογη αλληλουχία και μπει σε αυτή την βλαβερή διαδικασία, ακυρώνει όλους τους ελευθέρως σκεπτόμενους, οι οποίοι το πιο πιθανό είναι να διαφωνούν εν τέλει με όλους, επειδή έχουν δομήσει στο μυαλό τους μια δική τους ξεχωριστή γνώμη!

 Αυτό το θέατρο του παραλόγου είναι ανάγκη επιτέλους να σταματήσει και ιδιαιτέρως τα νέα παιδιά, τα Ελληνόπουλα, επιβάλλεται να δρουν και να σκέπτονται μακριά από αγκυλώσεις κάθε τύπου, αναπτύσσοντας ένα ελεύθερο πνεύμα, διαβάζοντας τα πάντα και κάνοντας -μόνοι τους, οι ίδιοι- την επιλογή του δρόμου που θα ακολουθήσουν.

 Υπάρχουν άνθρωποι κάθε ηλικίας και κάθε πολιτικής ταυτότητος που ζουν στον δικό τους μικρόκοσμο των ετικετών και των ταμπελών, παραβλέποντας τα ζωτικά προβλήματα που βιώνει αυτή τη στιγμή η πατρίδα μας, τα οποία είναι εν συνόλω πρωτόγνωρα. Τα παραδείγματα και οι χαρακτηρισμοί είναι πολλά και θα χρειαστούν σελίδες επί σελίδων για να γραφούν και να αναλυθούν.

 Ας μην τους ακολουθήσουμε, έστω και εάν στο παρελθόν συνέβαινε, στον κατήφορο που έχουν επιλέξει. Ας γυρίσουμε, επιτέλους, στην ελληνικότητά μας, την οποία μανιωδώς πολεμούν πολλές πλευρές, εγχώριες και εξωγενείς.