OGIBiz Website

Γράφει ο Αθανάσιος Μανουσάκης

Δημοσιογράφος, συνεργάτης www.exeresi.gr

50 χρόνια συμπληρώθηκαν από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην πατρίδα μας την Ελλάδα, μια ιστορική επέτειος που στο κομβικό σημείο που πραγματοποιείται ο εορτασμός και ειδικότερα η ανάμνηση των ιστορικών γεγονότων δίνει ευκαιρία για προβληματισμό σε πολιτικούς, ιστορικούς και πολίτες ιδιαίτερα στους ενεργούς και με συμμετοχή στα κοινά.

Όπως είναι γνωστό στις 24 Ιουλίου 1974 ύστερα από τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου την αδυναμία αντιμετώπισης με την εισβολή του βάρβαρου τουρκικού ‘’Αττίλα 1’’ ( ακολούθησε ο’’ Αττίλας 2 ‘’στις 14-15 Αυγούστου) το στρατιωτικό καθεστώς ( δικτατορία ) της 21^ης Απριλίου 1967 που στην δεύτερη φάση της 25^ης Νοεμβρίου 1973 μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και την ανατροπή του Γεώργιου Παπαδόπουλου, είχε επικεφαλής τον μέχρι τότε στενό του συνεργάτη ταξίαρχο της ΕΣΑ Δημήτριο Ιωαννίδη, αναγκάστηκε να παραδώσει στους πολιτικούς, και συγκεκριμένα στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή μετά από πρωτοβουλία του τότε πρώην Ευάγγελου Αβέρωφ , σε συνεννόηση με τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας στρατηγό Φαίδων Γκιζίκη.

Όμως σκοπός του άρθρου αυτού δεν είναι να κάνει μια ιστορική ανάλυση αυτών των κρίσιμων και τραγικών γεγονότων της μεταπολίτευσης του 1974 ,αποτελεί αντικείμενο άλλης αρθογραφίας με ιστορικό κυρίως περιεχόμενο, αλλά δώσει μια αφορμή για προβληματισμό 50 χρόνια για το παρόν, αλλά πολύ περισσότερο για το μέλλον της ελληνικής δημοκρατίας.

Συγκεκριμένα την περίοδο της Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία ( 1974- έως σήμερα 2024) σύμφωνα με την ιστορική ανάλυση και βιβλιογραφία, έχουν σημειωθεί σημαντικά ιστορικά γεγονότα και καθοριστικά για το παρόν και το μέλλον της χώρας μας.

Εναλλαγές κυβερνήσεων ανάμεσα σε Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ , δημοψηφίσματα για πολιτειακό και μνημόνια, εθνικά θέματα σε εκκρεμότητα, Κυπριακό ,ελληνοτουρκικές σχέσεις, Σκοπιανό, η διεθνή θέση της χώρας σε Ευρωπαϊκή Ένωση ( η πατρίδα μας εντάχθηκε στην τότε ΕΟΚ το 1981) ,ΝΑΤΟ ,τις ΗΠΑ σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες και οργανισμούς, η προοπτική της ελληνικής οικονομίας το παρόν και το μέλλον της, σε ποία κατεύθυνση κινήθηκε κρατική, ημικρατική έως και ιδιωτική, ειδικά από την περίοδο της εφαρμογής του α΄μνημονίου τον Απρίλιο του 2010μέτρα για την πανδημία του κορωνοϊου τον Μάρτιο 2020 – Αύγουστο 2022 , ακόμα και αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο με την ψήφιση νόμου τον περασμένο Φεβρουάριο από κυβέρνηση της Ν.Δ.που δηλώνει ιδεολογικά ότι κινείται στον κεντροδεξιό χώρο.

Παράλληλα και οι ΄Ελληνες πολιτικοί ηγέτες που κυβέρνησαν την χώρα άφησαν την σφραγίδα τους στην πορεία της χώρας , παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων.

Κωνσταντίνος Καραμανλής, Γεώργιος Ράλλης, Ανδρέας Παπανδρέου ,Κωνσταντίνος Μητσοτάκης , Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής , Γιώργος Παπανδρέου , Αντώνης Σαμαράς , Αλέξης Τσίπρας και ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (χωρίς να εξαιρούνται οι πρωθυπουργοί που κυβέρνησαν για μικρό χρονικό διάστημα σε κυβερνήσεις συνασπισμού για συγκεκριμένη μεταβατική περίοδο και αποστολή Τζάνης Τζανετάκης, Ξενοφών Ζολώτας, Λουκάς Παπαδήμος ) και μπορούν σε μεγάλο βαθμό να κριθούν ιστορικά στην συνείδηση των πολιτών.

Το ίδιο ισχύει και για τα πρόσωπα των πρόεδρων της Ελληνικής Δημοκρατίας που άσκησαν το ύπατο αξίωμα της ελληνικής πολιτείας ( οι μεταβατικοί ουσιαστικά πρόεδροι Φαίδων Γκιζίκης και Μιχαήλ Στασινόπουλος από τον Ιούλιο – Δεκέμβριο του 1974 αν και άσκησαν προσωρινά τα καθήκοντα τους , πριν και μετά το δημοψήφισμα της 8^ης Δεκέμβριου με την αβασίλευτη δημοκρατία να επικρατεί με ποσοστό 69,18% έναντι 30,82% της βασιλευόμενης.

Πολύ περισσότερο η κρίση και ο προβληματισμός θα πρέπει να υπάρξει και για τα πρόσωπα που διετέλεσαν εν πλήρη θητεία πρόεδροι της Δημοκρατίας ασκώντας αρμοδιότητες με βάση το σύνταγμα του 1975 ,αλλά και το αναθεωρημένο σύνταγμα του 1986 ως προς τις εξουσίες του αρχηγού του ελληνικού κράτους.

Κωνσταντίνος Τσάτσος , Κωνσταντίνος Καραμανλής, Χρήστος Σαρτζετάκης, Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, Κάρολος Παπουλιάς, Προκόπης Παυλόπουλος, ακόμα και η σημερινή πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαρόπουλου είναι τα πρόσωπα που άφησαν έντονο το αποτύπωμα τους στο ύπατο αξίωμα προκαλώντας συμπάθειες η αντιπάθειες έως και διχασμούς όπως και οι πρωθυπουργοί της μεταπολίτευσης του 1974 ,χωρίς όμως να κινδυνέψει η ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος.

Ωστόσο πέρα από τα γεγονότα και τα πολιτικά πρόσωπα που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην μεταπολίτευση του 1974 , η άποψη που εξέφρασε η πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στην εκδήλωση για τα 50 χρόνια την Τετάρτη 24 Ιουλίου στο προεδρικό μέγαρο κατά την άποψη του γράφοντος αναδεικνύει το πραγματικό νόημα του ιστορικού γεγονότος που εξακολουθεί να παίζει ρόλο στην σημερινή εποχή , ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς η διαφωνεί με την σημερινή επικεφαλής του ύπατου αξιώματος της ελληνικής πολιτείας. Συγκεκριμένα η πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε κατά την ομιλία της στην έναρξη της εκδήλωσης: ‘’ Τα τραύματα της Μεταπολίτευσης μας καλούν σε αυτοκριτική, αναστοχασμό και εγρήγορση . Μας υπενθυμίζουν την σημασία των συναινέσεων του γενικού συμφέροντος και έναντι της μικροπολιτικής και της αδράνειας για λόγους πολιτικούς κόστους ΄΄.

Η φράση αυτή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου κατά την άποψη του γράφοντος αναδεικνύει τις παθογένειες της μεταπολίτευσης του 1974, πέρα από θετικές πτυχές όπως η εντελώς ελεύθερη έκφραση απόψεων ,και δράσεων σε κόμματα ,οργανώσεις και σωματεία ,της διαφθοράς, την μη ορθής εφαρμογής των νόμων και του συντάγματος ,αλλά και της πολιτικής αναξιοπιστίας.

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει όλους να μας προβληματίσουν πολιτική ηγεσία, και λαό με πίστη πάντα στο δημοκρατικό πολίτευμα για μια καλύτερη ποιοτική ,και αξιόπιστη δημοκρατία.

Σε διαφορετική περίπτωση πέρα από την απώλεια του 37% της Κύπρου θα θρηνούμε και για μια μη αντάξια δημοκρατία της πατρίδας μας, για αυτό και ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες για ένα καλύτερο παρόν και πολύ περισσότερο μέλλον.